Φλωρεντία πινακοθήκη Ουφίτσι:
Αριστουργήματα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, του Σάντρο Μποττιτσέλλι και πολλών ακόμη σπουδαίων καλλιτεχνών της Ιταλίας δωρεάν σε online περιήγηση.
Φλωρεντία πινακοθήκη Ουφίτσι: Την ευκαιρία να απαθανατίσουν σπάνια εκθέματα των Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Σάντρο Μποττιτσέλλι και πολλών άλλων σπουδαίων Ιταλών καλλιτεχνών μέσω online περιήγησης έχουν οι λάτρεις της ζωγραφικής και των τεχνών. Η πινακοθήκη Ουφίτσι παρουσιάζει δωρεάν τα εκθέματά της μέσω προγράμματος δίνοντας έτσι μια νότα πολιτισμού την ώρα που η Ιταλία αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη δοκιμάζεται από την επέλαση της πανδημίας του κορωνοϊού. 
Το Ουφίτσι (Uffizi) είναι ανάκτορο της Φλωρεντίας, που στεγάζει ένα από τα παλαιότερα μουσεία – πινακοθήκες στον κόσμο, την Galleria degli Uffizi. Τα έργα που εκτίθενται στο μουσείο καλύπτουν χρονικά την περίοδο από τον 13ο μέχρι τον 18ο αιώνα και συνθέτουν μία από τις σημαντικότερες συλλογές αναγεννησιακής τέχνης.
Toν Ιούλιο του 1737 πεθαίνει ο Τζαν Γκαστόνε των Μεδίκων, τελευταίος στη σειρά της διαδοχής στη δυναστεία των Μεδίκων. Μένει μόνη κληρονόμος η αδελφή του Άννα Μαρία Λουΐζα (Λουδοβίκα) των Μεδίκων (Anna Maria Luisa ( Ludovica ) de ‘Medici ). Τότε, όλα τα υπάρχοντα των Μεδίκων, συμπεριλαμβανομένων κτηρίων, χρημάτων, κοσμημάτων και συλλογών έργων τέχνης αλλά και εδαφών του πρώην Δουκάτου του Ουρμπίνο, περιέρχονται στην Άννα Μαρία Λουδοβίκα (Πριγκίπισσα του Παλατινάτου). 
Η ιδία, ήταν λάτρης της τέχνης και βλέποντας την κατάσταση των άλλων Βασιλικών Οίκων, οι οποίοι έχουν ξεπουλήσει κυριολεκτικά όλους τους καλλιτεχνικούς και τους πολιτιστικούς θησαυρούς τους, δείχνει διορατικότητα και με μια αξιοσημείωτη πράξη της υπογράφει το γνωστό οικογενειακό σύμφωνο Patto di Famiglia σε συνεργασία με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τον Φραγκίσκο της Λωρραίνης. Σύμφωνα με αυτό υπάρχει απαράβατος όρος ότι όλη η προσωπική περιουσία των Μεδίκων, που παραχωρήθηκε από την ιδία στη δυναστεία της Λορένης, δεν θα μεταφερθεί ποτέ έξω από τη Φλωρεντία. Έτσι ξεκινά η ιστορία της Πινακοθήκης Ουφίτσι η οποία έγινε δημοσίως προσβάσιμη το 1769, αν και ήταν ανοιχτή για το κοινό, κατόπιν αίτησης, ήδη από το 16ο αιώνα. 
